Kur'an Şiirleri - 21 / Kıyamet Yarası

“Allah katında, O’nun izin verdiği kimseden başkasının şefaati yarar sağlamaz. (Şefaat için izin verilip de) kalplerinden korku giderilince birbirlerine, “Rabbiniz ne söyledi?” diye sorarlar. Onlar da “Gerçeği” diye cevap verirler. O, yücedir, büyüktür.” Sebe Suresi, Ayet:23

Kur'an Şiirleri - 21 / Kıyamet Yarası
GİRİŞ 09.08.2012 09:54 GÜNCELLEME 09.08.2012 09:54

Ucunda ölümü hissediyorum, her adımın. 

Kalabalık, düzenli yürümek, resmi geçitte.

Kuşandım, gece namazlarını,

Paslı, yalnız kılıç, şiiri.

Kırmızı gül kokluyorum.

 

İstanbul, Eyüp Sultan, Fatih, Hüdayi ve Gümüşhanevi.

Konya, Mevlana.

Erzurum, İbrahim Hakkı.

Adana, Mahmut Sami Ramazanoğlu.

Bir kitap, dört şehir ve yedi yiğit.

Heybesine doldurup şehirleri, bir Cuma gecesinin,

Götüreceğim.

Anılar, kaç mezarlık? 

Yürekteki, kıyamet yarası.

Kim maziye çiçek ekilmez diyebilir?

Kuran yağmurları, hala suluyor Medine bahçelerini.  

 

Ölürsem, kefenim olur musun,

Ey sabah aydınlığı?

Soğuk bedenime,

Sımsıkı sarılacak toprak ana.

Yapamadıklarımı yapar mı kitaplarım,

Uğurladıktan sonra, beni son yolculuğa?

Kemiklere yoldaş değil gönül, çürümez!

İş önceden yola çıkarmaktı, götüreceklerini.

Mustafa Yürekli - Haber 7

YORUMLAR İLK YORUM YAPAN SEN OL